Msze Św.
Sobota:
18.00 - Msza św. Niedzielna
Niedziela i Święta:
7.30, 9.00, 10.30, 12.00, 18.00
Dni powszednie:
6.30, 18.00
Msze św. w niedziele i święta obowiązujące:
Święta w których mamy obowiązek być na Mszy św. – Nowy Rok 1.01, Trzech Króli 6.01,
Królowej Polski 3.05, Boże Ciało, Wniebowzięcie NMP 15.08, Wszystkich Świętych 1.11. Boże Narodzenie 25.12.
Zmiana czasu w naszej parafii ma stałe terminy:
czas letni (l) – NIE PLANUJEMY JUŻ ZMIANY GODZIN MSZY ŚW. WIECZOROWEJ
czas zimowy (z) – MSZA ŚW. WIECZOROWA BĘDZIE O GODZ. 18.00 PRZEZ CAŁY ROK
Msze św. w uroczystości, w których następuje zmiana godzin sprawowania Mszy św.:
– Wigilia Bożego Narodzenia – nie ma Mszy św. wieczorem,
– Boże Narodzenie – Pasterka o godz. 22.00, nie ma Mszy św. o godz 7.30,
– Środa Popielcowa – 6.30, 9.00, 12.00, 17.00 i 19.00
– Wielki Czwartek – Msza Wieczerzy Pańskiej o godz. 18.00,
– Wielki Piątek – Liturgia Męki Pańskiej o godz. 18.00,
– Wielka Sobota – Wigilia Paschalna o godz. 19.00,
– Wielkanoc – godz 6.00 – Rezurekcja, 9.00, 10.30, 12.00, 18.00,
– Boże Ciało– 7.30, 9.30 – Główna Msza św. po niej procesja, po procesji Msza św., dla tych którzy nie byli wcześniej oraz 18.00,
– Wszystkich Świętych – 7.30, 9.00, 10.30, 12.00 – na cmentarzu, 18.00,
– Dzień Zaduszny – 6.30, 9.00 – procesja wokół kościoła, 18.00 – na cmentarzu.
Nabożeństwa tygodniowe:
– Niedziela 7.00 – Godzinki o Niepokalanym Poczęciu NMP,
– Środa 17.45 – Nabożeństwo do Matki Bożej Przeczystej.
Prośby do Matki Bożej składamy przez cały tydzień przy obrazie lub w przedsionku kościoła. Szczególne intencje można podać w zakrystii i dołączyć do Mszy św.
Msza św. po Nowennie będzie sprawowana w tych intencjach.
Nabożeństwa miesięczne:
– Pierwsza Niedziela – po Mszy św. o 12.00 Nabożeństwo Pierwszej Niedzieli i zmiana Tajemnic Różańca
– Pierwszy Czwartek – 17.45 - nabożeństwo i Msza św.
– Pierwszy Piątek – 6.30 – Msza św. i nabożeństwo, 15.00 – Koronka i adoracja, 17.45 – nabożeństwo i Msza św.,
– Pierwsza Sobota – 6.30 – Msza św. i nabożeństwo, 17.45 – nabożeństwo i Msza św.,
– Trzeci Czwartek – 17.45 – Nowenna za przyczyną św. Jana Pawła II, Msza św., ucałowanie relikwii.
Nabożeństwa za zmarłych:
– listopad – Koronka do Bożego Miłosierdzia z czytaniem wypominek – 16.30,
– Pierwsza Niedziela Miesiąca – godz. 11.30 – Koronka z czytaniem wypominek,
– godz. 12.00 – Msza św. za polecanych w wypominkach.
– Pierwszy Wtorek Miesiąca – godz. 17.30 – Koronka z czytaniem wypominek,
– godz. 18.00 - Msza św. w intencji polecanych w wypominkach.
Nabożeństwa okresowe:
– Roraty – Środa, Sobota – 6.30,
– Droga Krzyżowa – 9.00, 16.15, 19.00,
– Gorzkie Żale – Niedziele Wielkiego Postu godz. 12.00,
– Majowe – 17.40,
– Czerwcowe – 17.45,
– Październik – Różańcowe – 17.30,
– Listopad – koronka z czytaniem wypominek – 17.30.
Rekolekcje:
– Adwentowe – III Niedziela Adwentu,
– Wielkopostne – V Niedziela Wielkiego Postu
Odpusty:
– św. Zygmunta – 2 maja o godz. 18.00,
– św. Stanisława – druga Niedziela maja – Msza św. w kościele św. Stanisława o godz. 12.00,
– M.B. Szkaplerznej – druga (trzecia) Niedziela lipca – Msza św. na cmentarzu o godz. 12.00.
Spowiedź Św.
W dni powszednie:
przed Mszą św. o 6.30
17.45 - 18.30
W niedziele i święta:
w czasie każdej Mszy św.
W I piątek miesiąca:
od godz. 6.00, od 17.15
Kapłani posługują w konfesjonale w razie potrzeby po każdej Mszy św. lub na indywidualną prośbę.
Spotkanie z Chrystusem w sakramencie pokuty wymaga odpowiedniego usposobienia i należytego przygotowania. Usposobieniem jest miłość ku Bogu, a wyraża się ona przez szczerą wolę i gotowość do poprawy, co każe nam podjąć trud odpowiedniego przygotowania się do spowiedzi. Trud ten polega na spełnieniu wszystkich warunków pokuty.
Dobre przeżycie sakramentu pokuty zależy od duchowego przygotowania i spełnienia 5 warunków dobrej spowiedzi:
- rachunek sumienia
- żal za grzechy
- mocne postanowienie poprawy
- szczera spowiedź
- zadośćuczynienie Panu Bogu i bliźniemu
Nauczanie Kościoła Katolickiego na temat sakramentu pokuty:
Katechizm Kościoła Katolickiego pkt. 1420-1498.
Obowiązujące normy prawne:
Kodeks Prawa Kanonicznego kan. 959-997.
Chrzest Św.
Sakramentu Chrztu Świętego udzielamy
w każdą ostatnią niedzielę miesiąca
oraz w drugi dzień świąt Bożego Narodzenia i Wielkanocy
na Mszy św. o godzinie 12.00.
Katecheza przed chrztem dla rodziców i chrzestnych w sobotę, tydzień wcześniej, po Mszy św. wieczorowej (w miesiącach parzystych).
Terminy najbliższych katechez:
17 sierpnia 2024 r.
19 października 2024 r.
21 grudnia 2024 r.
Przed chrztem należy spisać Akt Chrztu w kancelarii p. Organisty.
Co należy przygotować, zanim udamy się do kancelarii w sprawie chrztu?
- Wybrać imię (imiona) dla dziecka. Najlepiej posłużyć się katalogiem osób świętych, aby dziecko miało świętego patrona.
- Wybrać matkę i ojca chrzestnego (mają to być osoby wierzące i praktykujące) oraz znać ich dane: nazwisko i imię, stan cywilny, wiek, data i miejsce ślubu kościelnego, miejsce zamieszkania.
- Posiadać akt urodzenia dziecka.Znać najważniejsz
- e dane dziecka i rodziców oraz planowane szczegóły chrztu.
- Rodzice chrzestni mieszkający poza terenem naszej parafii są zobowiązani uzyskać zaświadczenia, że są wierzącymi i praktykującymi katolikami. Zaświadczenia takie wydaje kancelaria parafii, do której należą.
- Rodzice i chrzestni powinni być w stanie łaski uświęcającej, by móc w pełni uczestniczyć w Mszy św., podczas której zostanie udzielony sakrament chrztu. Zaleca się zatem, aby przed chrztem dziecka skorzystali z sakramentu pokuty.
- Zaplanować dzień na katechezę chrzcielną.
- Do chrztu św. należy zaopatrzyć się w tzw. białą szatę oraz świecę chrzcielną.
- Najpiękniejszym darem dla dziecka jest modlitwa i przyjęcie Komunii świętej w jego intencji, do czego zachęcamy całą rodzinę.
WAŻNE
Chrzest zgłaszają rodzice dziecka w kancelarii parafialnej, przed katechezą przygotowującą, a więc minimum 9 dni wcześniej.
W sobotę poprzedzającą chrzest jest okazja do spowiedzi na Mszy Św. o godz. 18.00. (czas zimowy 17.00)
Chrzestni spoza parafii przedstawiają odpowiednie zaświadczenia od swojego księdza proboszcza.
Chrzestnymi mogą być katolicy tzn.:
- należący do Kościoła Katolickiego i uznający prawdy głoszone przez Kościół
- przyjmujący sakramenty święte i uczęszczający do kościoła
- małżonkowie mający sakrament małżeństwa
- rodzice wychowujący dzieci po katolicku
- członkowie rodzin spotykających się z księdzem w czasie wizyty duszpasterskiej
- biorący czynny udział w życiu wspólnoty parafialnej
- młodzież uczęszczająca na katechizację, a studenci na konwersatoria akademickie
- dojrzali katolicy, mający ukończone 16 lat i przyjęty sakrament Bierzmowani
- te osoby które brały udział w katechezie przygotowującej do sakramentu chrztu.
Chrzest św. jest sakramentem, w którym przez polanie wodą i wymówienie słów sakramentalnych człowiek otrzymuje odpuszczenie grzechu pierworodnego i wszystkich grzechów przed chrztem popełnionych oraz staje się dzieckiem Bożym i otrzymuje życie wieczne.
Ustanowił go Chrystus i „powierzył wraz z Ewangelią swojemu Kościołowi, gdy polecił Apostołom: Idźcie i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego” (Mt 28, 19).
Poprzez chrzest święty ludzie wchodzą do wspólnoty Kościoła, uczestniczą w powszechnym kapłaństwie, stają się uczestnikami Bożej natury, a wszczepieni w Chrystusa, w jego misterium śmierci i zmartwychwstania przechodzą ze śmierci grzechu do życia w łasce.
„Kościół, otrzymawszy polecenie Chrystusowe głoszenia Ewangelii i udzielania chrztu, już od pierwszych wieków chrzcił nie tylko dorosłych, lecz także niemowlęta. Zawsze bowiem uważał, że według słów Pańskich: ‘Jeśli się ktoś nie odrodzi z wody i Ducha Świętego, nie może wejść do królestwa Bożego’ (J 3, 5), dzieciom nie należy odmawiać chrztu, ponieważ chrzci się je w wierze tego właśnie Kościoła, wyznawanej publicznie przez rodziców, przez chrzestnych i przez innych uczestników.
Dla dopełnienia całej prawdy sakramentu trzeba, aby dzieci były potem wychowywane w tej wierze, w której zostały ochrzczone”
Chrzest jest początkiem nowego życia – życia we wspólnocie z Jezusem i z wszystkimi, którzy w Niego wierzą. Na znak zapoczątkowania czegoś nowego otrzymujący chrzest zostaje nazwany po imieniu. Przeważnie jest to imię świętego, który ma być nam w życiu wzorem i patronem.
Przyjęcie chrztu pociąga za sobą konsekwencje. Człowiek ochrzczony winien żyć inaczej niż nie ochrzczony, bowiem dla niego miarą życia stał się Chrystus. Chrzest nie może być tylko wydarzeniem z przeszłości. Sakrament ten stawia przed nami zadania nieustannego upodabniania się do Chrystusa. Dla chrześcijanina oznacza to przyjęcie tego, co Jezus nakazuje: uznanie potrzeb bliźnich za swoje, stawanie po stronie cierpiących i słabych, szukanie woli Bożej w każdym zdarzeniu i jednoczenie się przez miłość z Bogiem.
Nauczanie Kościoła Katolickiego na temat chrztu:
Katechizm Kościoła Katolickiego pkt. 1210-1284.
Obowiązujące normy prawne wg Kodeksu Prawa Kanonicznego:
Księga IV „Uświęcające zadania Kościoła; część I „Chrzest”; kan. 849-878.
I Komunia Św.
Pierwsza Komunia Święta w naszej parafii ma stały termin – sobota przed Czwartą Niedzielą Maja
- w roku 2024 to 25.05.2023
Uroczystość Pierwszej Komunii Świętej podzielona jest na dwie części:
1. Sobota 25.05.2024 godz. 11.00 - Uroczystość dla najbliższej rodziny i ewentualnie zaproszonych gości.
2. Niedziela 26.05.2024 godz. 10.30 - Uroczystość dla wszystkich
- Rodzice mogą zorganizować poczęstunek dla gości zarówno w sobotę jak i w niedzielę.
- Sobota i niedziela będą miały uroczystą formę.
- W sobotę nie bedzie przypadkowych osób oraz nie mamy ograniczeń czasowych.
Rocznica Pierwszej Komunii Świętej – w niedzielę tydzień po Pierwszej Komunii Św..
Informacje dla rodziców - tutaj
Przyjęcie Pierwszej Komunii Świętej jest niewątpliwie jednym z najważniejszych wydarzeń w życiu każdego chrześcijanina. Dzień Pierwszej Komunii Św. jest dla dziecka dniem wyjątkowym.
Zgodnie z zaleceniami ogłoszonymi przez Konferencję Episkopatu Polski dzieci w trzeciej klasie szkoły podstawowej, po odpowiednim przygotowaniu, mogą przystąpić do pierwszej spowiedzi i Komunii Świętej.
Prośbę o włączenie dziecka do okresu przygotowania do I spowiedzi i Komunii św. wyrażają rodzice na początku roku szkolnego. Rodzice są pierwszymi wychowawcami dziecka, stąd oczekuje się od nich należytego przykładu i zaangażowania w całym okresie przygotowawczym.
W szczególności do zadań rodziców należy:
- systematyczna obecność razem z dzieckiem na Mszy św. w każdą niedzielę i święto.;
- odmawianie razem z dzieckiem codziennego pacierza w domu oraz powtarzanie z nim odpowiedniej części wiedzy katechizmowej, zgodnie z materiałem wyznaczanym przez katechetów w szkole;
- uczestniczenie w spotkaniach formacyjnych przygotowujących do uroczystości I Komunii św.;
- odbycie spowiedzi na początku okresu przygotowań i przystępowanie w niedziele do Komunii św., aby poprzez przykład pokazać dziecku wartość tego sakramentu w naszym życiu.
Wymagane dokumenty do przyjęcia Pierwszej Komunii św.:
– akt chrztu świętego
Zalecenia duszpasterskie Episkopatu Polski
w związku z Dyrektorium o Mszach Świętych
z udziałem dzieci
- Zwiększenie troski o przygotowanie dzieci do uczestnictwa we Mszy świętej
Wprowadzenie w liturgię Mszy świętej winno się odbywać w ścisłej łączności z całokształtem wychowania, wdrażania do obowiązków ogólnoludzkich i chrześcijańskich. Szczególnie ważną rolę ma tu do spełnienia katecheza, na której dzieci przez poznawanie i rozważanie słowa Bożego wprowadzane są w liturgię słowa.
W czasie katechezy dzieci mają okazję do zapoznania się z tekstami Mszy świętej i modlenia się nimi. Katecheza jest także dobrym wprowadzeniem w liturgię eucharystyczną. Na katechezie bowiem kształtowane są postawy umożliwiające dobry udział w Eucharystii: postawa słuchania słowa Bożego z wiarą i postanowieniem realizowania go w życiu, podziwu dla dzieł Bożych, uwielbienia, wdzięczności, bezinteresowności, postawa ofiary to jest ofiarowania siebie wraz z Chrystusem Ojcu, która wyraża się w wiernym wykonywaniu codziennych obowiązków (w domu, szkole itp.), cierpliwe znoszenie różnych przeciwności, służba innym itp. Dlatego też katecheci winni stale udoskonalać katechezy o Mszy świętej, traktując je jako niezwykle ważne etapy inicjacji chrześcijańskiej, i zabiegać o coraz lepsze związanie katechizacji z liturgią. - Szczególna troska o obecność dzieci na niedzielnej i świątecznej Mszy świętej oraz o ich aktywne uczestnictwo
W niedziele i święta w miarę możności w każdej parafii należy odprawiać specjalną Mszę dla dzieci, a jeżeli to nie jest możliwe, należy odprawiać Mszę świętą z homilią dla dzieci.
Nie należy jednak domagać się od dzieci uczestnictwa wyłącznie w tej Mszy świętej, zwłaszcza gdy mają zwyczaj przychodzić do kościoła wspólnie z rodzicami na inną Mszę świętą. (…)Zaleca się, by przewodniczący liturgii słowa dla dzieci koncelebrował Eucharystię z przewodniczącym liturgii słowa dla dorosłych. - Msza święta dla dzieci w dni powszednie
Zachęca się do sprawowania liturgii Mszy świętej w dni powszednie dla mniejszych grup wszelkiego rodzaju, na przykład dla dzieci przedszkolnych, dla poszczególnych klas, dla klas razem z rodzicami, dla ministrantów, scholi itp. Częsty udział w liturgii Mszy świętej przyczynia się bardzo do pogłębienia formacji religijnej, zwłaszcza do kształtowania pewnej elity, która będzie promieniować na otoczenie. - Szczególna troska duszpasterzy i katechetów o dobre przygotowanie dzieci do pierwszej spowiedzi i I Komunii świętej
Należy pamiętać, że właśnie w okresie przygotowania do pierwszej Komunii świętej powinno dokonać się zasadniczo wprowadzenie dzieci w świadome, czynne i pełne uczestnictwo we Mszy świętej. W związku z tym należy w tym okresie pogłębiać i uaktywnić uczestnictwo tych dzieci we Mszy świętej, a także dążyć do tego, by uczestniczyły one we Mszy świętej także wspólnie ze swymi rodzicami.
Rodziców tych dzieci należałoby zapraszać na katechezy o Mszy świętej czy na specjalne prelekcje, aby mogli jak najbardziej świadomie pomagać dzieciom własną postawą w dobrym uczestnictwie w liturgii. Zasadniczym celem katechizacji w okresie przygotowania do pierwszej Komunii świętej winno być kształtowanie u dzieci i ich rodziców postaw eucharystycznych. - Organizowanie nabożeństwa słowa Bożego zwłaszcza w okresie Adwentu i Wielkiego Postu
Nabożeństwa takie uczą szacunku wobec słowa Bożego, są bowiem spotkaniem z Chrystusem, który poucza, oświeca i wzywa do świętego życia. W ten sposób stanowią one dobre przygotowanie do właściwego przeżywania liturgii słowa we Mszy świętej . Nabożeństwa takie należy urządzać zwłaszcza w czasie rekolekcji czy dni skupienia, jako przygotowanie do przeżycia przez dzieci sakramentu pokuty. - Podtrzymywanie zwyczajów związanych z rokiem liturgicznym
Zwyczaje takie angażując dzieci emocjonalnie przyczyniają się bardzo do ożywienia i utrwalenia przeżyć religijnych związanych z głównymi uroczystościami liturgicznymi. Należałoby podtrzymywać zarówno zwyczaje ściśle liturgiczne, jak i związane z pobożnością pozaliturgiczną na przykład roraty, pasterka, opłatek, nabożeństwo przy żłóbku, Droga Krzyżowa, adoracja krzyża, rezurekcja, nabożeństwo majowe, odpusty parafialne itd. Trzeba przy tym wyjaśniać religijny i teologiczny sens różnych praktyk i zwyczajów, aby dzieci traktowały i przeżywały je w sposób właściwy. - Rola chrześcijańskiej rodziny w wychowaniu dzieci do ochoczego i owocnego udziału
we Mszy świętej
Duszpasterze powinni włączyć rodziców i całe rodziny do wychowania dzieci do udziału we Mszy świętej. W tym celu szczególnie przydatne jest organizowanie specjalnych konferencji dla rodziców i wychowawców. Trzeba podkreślać wartość wspólnej modlitwy w rodzinie i usilnie do nich zachęcać, pouczać, jak rodzice mają wprowadzać swoje dziecko od najmłodszych lat w życie modlitwy i postawę ofiarną. Należy bardzo popierać zwyczaj przystępowania całej rodziny do Komunii świętej w dniu pierwszej Komunii świętej dziecka czy też w dniach szczególnie ważnych dla innych członków rodziny (np. imieniny czy urodziny). - Wychowanie dzieci do udziału we Mszy świętej dla dorosłych
Należy pamiętać o celu adaptacji obrzędów do potrzeb dzieci, o tym, że dzieci powinny nauczyć się uczestniczenia we Mszy świętej odprawianej z udziałem dorosłych. Dlatego nie można tworzyć obrzędów zupełnie odmiennych od zwykłych obrzędów Mszy świętej z ludem, adaptacje zaś trzeba ograniczać do rzeczy prawdziwie koniecznych. - Stosowanie adaptacji
W stosowaniu adaptacji obowiązują następujące zasady:
a) Wprowadzenia i zachęty celebransa, na które pozwala dyrektorium, mają być krótkie i dobrze przygotowane pod względem teologicznym.
b) Jeżeli chodzi o możliwość zmniejszania liczby wstępnych elementów obrzędowych Mszy świętej, to na razie nie należy wprowadzać zmian. Konferencja Episkopatu zleciła odpowiednim komisjom opracowanie wzorów i instrukcji.
c) Zgodnie z dyrektorium wolno zmniejszać liczbę czytań nawet do jednego (Ewangelia) i odmawiać Skład Apostolski.
d) Przystosowując treść modlitw mszalnych (kolekta, modlitwa nad darami, modlitwa po Komunii) do potrzeb dzieci, należy przygotować je na piśmie.
e) Dzieci należy uczyć tradycyjnych pieśni kościelnych. Nowe pieśni wolno wprowadzać, jeżeli ich słowa i melodia są zatwierdzone wyraźnie o użytku liturgicznego przez Konferencję Episkopatu (dla całej Polski) albo przez miejscowego ordynariusza.
f) Oprócz organów wolno używać także innych instrumentów, byleby ich zestaw był zgodny z naszą tradycją w tym względzie. W naszych warunkach nie wolno stosować muzyki mechanicznie odtwarzanej.
g) Obrazy wykonywane przez dzieci, o których mowa w dyrektorium nr 36, można umieszczać w gablotach w przedsionku kościoła.
Biskupi polscy, polecając wszystkim duszpasterzom powyższe zadania do przemyślenia i wykonania w naszym kraju, są przekonani, że jednolitość działania duszpasterskiego, katechetycznego i liturgicznego we wszystkich naszych parafiach przyczyni się skutecznie do gruntownej formacji chrześcijańskiej dzieci, zwłaszcza do ich wprowadzenia w pełny i owocny udział we Mszy świętej.
Warszawa, 155 Konferencja Episkopatu Polski
+ Stefan Kardynał Wyszyński
Prymas Polski
Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski
+ Bp Stanisław Jakiel
Przewodniczący Komisji Episkopatu
do Spraw Liturgi
Bierzmowanie
W tym roku bierzmowanie w naszej parafii odbędzie się w maju 2024 roku.
Przygotowanie do przyjęcia Sakramentu Bierzmowania obejmuje cykl dwuletni.
Wszystkie informacje dla kandydatów I i II roku przygotowań są pod tymi linkami
Informacje dla Kandydatów Rok 1.
Informacje dla Kandydatów Rok 2.
Sakrament bierzmowania wraz ze chrztem i Eucharystią należy do sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego, dlatego przyjęcie tego sakramentu jest konieczne jako dopełnienie łaski chrztu. Jedność tych sakramentów winna być zachowana, stąd w niebezpieczeństwie śmierci udziela się tego sakramentu nawet dzieciom.
Istotnie, „przez sakrament bierzmowania ochrzczeni jeszcze ściślej wiążą się z Kościołem, otrzymują szczególną moc Ducha Świętego i w ten sposób jeszcze mocniej zobowiązani są, jako prawdziwi świadkowie Chrystusa, do szerzenia wiary słowem i uczynkiem oraz do bronienia jej”.
Kto może przyjąć sakrament bierzmowania?
Chcąc ważnie i godziwie przyjąć sakrament bierzmowania należy spełnić warunki określone prawem kościelnym, a mianowicie:
a) przyjąć wcześniej sakrament chrztu świętego
Chrzest jest pierwszym sakramentem i dopiero po jego przyjęciu można przyjmować ważnie wszystkie inne sakramenty. Dlatego, jeżeli przyjmuje się bierzmowanie poza parafią, w której miał miejsce chrzest, należy przedstawić świadectwo chrztu
b) przystąpić do spowiedzi i Komunii świętej
Bierzmowanie należy do tych sakramentów, które trzeba przyjmować w stanie łaski uświęcającej. Nazywamy je sakramentami żywych, gdyż przyjmują je ludzie żyjący w przyjaźni z Bogiem, czyli bez grzechu ciężkiego na duszy.
c) być w odpowiednim wieku
Sakrament bierzmowania wprowadza bierzmowanego w odpowiedzialne życie wiarą, dlatego mogą go przyjmować dorośli chrześcijanie. Prawo kościelne wymaga aby kandydat miał używanie rozumu i był zdolny świadomie odnowić przyrzeczenia chrzcielne, jednak dokładniejsze ustalenie granicy wieku pozostawia się do decyzji Konferencji Episkopatu.
W Polsce sprawę tę reguluje instrukcja duszpasterska dotycząca sakramentu bierzmowania, ogłoszona przez Konferencję Episkopatu Polski dnia 16.01.1975 r. Postanawia ona, że “sakramentu bierzmowania należy udzielać młodzieży w wieku 14/15 lat”, dzisiaj jest to wiek na poziomie klas III Gimnazjum.
d) wykazać się znajomością prawd wiary
Skoro bierzmowany przyjmuje na siebie obowiązek bronienia i umacniania wiary, musi sam dobrze ją poznać. Od kandydata wymaga się nie tylko teoretycznej znajomości prawd katechizmowych (zaświadczenie ze szkoły), ale umiejętności praktycznego ich zastosowania. Nie wystarcza więc, że ktoś dobrze uczy się religii, ale powinien na co dzień postępować jak autentyczny chrześcijanin.
e) posiadać szczerą intencję
Przez ten warunek należy rozumieć dobrą wolę służenia Bogu całym sercem i sumiennego wypełniania podjętych zobowiązań, a zwłaszcza świadczenia swoim życiem o Chrystusie. Nie powinno się przyjmować tego sakramentu tylko dlatego, że inni go przyjmują, a więc – jak to się mówi – dla ludzkiego oka. Istotne w tym względzie jest osobiste pragnienie pozostania do końca życia wiernym Bogu.
Nauczanie Kościoła Katolickiego na temat bierzmowania:
Katechizm Kościoła Katolickiego pkt. 1285-1321.
Obowiązujące normy prawne wg Kodeksu Prawa Kanonicznego:
Księga IV „Uświęcające zadania Kościoła, Część I „Bierzmowanie”, kan. 879-896.
Zachęcamy do zapoznania się z następującymi katechezami:
Małżeństwo
Pary mające zamiar zawrzeć Sakrament Małżeństwa, zgodnie z Kodeksem Prawa Kanonicznego, mają obowiązek zgłosić się do kancelarii parafialnej Narzeczonej minimum pół roku przed planowanym terminem ślubu w celu rozpoczęcia procedury przygotowawczej do zawarcia Sakramentu Małżeństwa. Wcześniej powinni odbyć jedną turę katechez dla narzeczonych.
Narzeczeni powinni odbyć takie katechezy jeszcze przed zgłoszeniem zamiaru zawarcia Sakramentu Małżeństwa.
Od roku 2021 (w związku z pandemią) Poradnia Rodzinna czynna jest tylko i wyłącznie po uprzednim ustaleniu terminu z doradczynią życia rodzinnego p. Izą Kalińską.
W przypadku uczestnictwa w konferencjach i rozmowach w Katolickiej Poradni Rodzinnej obowiązują indeksy kursów przedmałżeńskich.
Narzeczeni mogą skorzystać z Kursu dla Narzeczonych, który odbywa się w Domu Rekolekcyjnym w Siedlanowie:
https://drsiedlce.pl/kursy-weekendowe-w-siedlanowie/
Najbliższy termin Nauk przedmałżeńkich w Siedlanowie:
Pażdziernik 14-15 października część 1 oraz 21-22. pażdziernika część 2
Listopad: 4-5 listopada część 1 oraz 18-19 listopada część 2
Grudzień: 2-3 grudnia część 1 oraz 16-17 grudnia część 2
Kursu dla Narzeczonych odbywa się również w Nowym Opolu. Więcej informacji pod linkiem:
https://drsiedlce.pl/kursy-weekendowe-w-nowym-opolu/
Najbliższy termin Nauk przedmałżeńkich w Nowym Opolu: patrz link powyżej.
Kurs przedmałżeński dla narzeczonych organizowany jest także w Leśnej Podlaskiej. Więcej informacj pod linkiem https://lesnapodlaska.paulini.pl/nauki/
Weekendowe nauki przedmałżeńskie dla narzeczonych, odbywają się również w Serpelicach.
Terminy na 2024 r.: 13-15 wrzesień oraz 6-8 grudzień
więcej na https://ddm.serpelice.org.pl/?page_id=78
W razie jakichkolwiek pytań dotyczących kursów przedmałżeńskich w naszej parafii proszę o kontakt przez e-mail: malenczuk@zygmuntlosice.pl lub pod numerem telefonu 534 925 266
Osoby odpowiedzialne za Katolicką Poradnię Rodzinną:
Ks. Marek Maleńczuk
Beata Izabela Kalińska
Adres:
Ul. Narutowicza 2 (przy kancelarii parafialnej)
08-200 Łosice
Tel. 517 644 025
Katolicka Poradnia Rodzinna prowadzi porady w zakresie:
- Przygotowania do życia w rodzinie i małżeństwie.
- Naturalnego planowania rodziny.
- Komunikacji między małżonkami.
- Wychowania dzieci i młodzieży.
- Prowadzenia życia duchowego w małżeństwie
- Życia małżeńskiego i rodzinnego.
- Odpowiedzialnego rodzicielstwa.
- Pomocy w kryzysie duchowym lub emocjonalnym.
Podstawowe informacje dla osób przygotowujących się do zawarcia
Sakramentu Małżeństwa
Formalności przedślubne należy załatwiać w parafii narzeczonej, minimum trzy miesiące przed ślubem.
Termin ślubu można ustalić dużo wcześniej.
- O przynależności do konkretnej parafii decyduje wyłącznie fakt fizycznego zamieszkania (a nie zameldowania).
- Zasadą jest, iż sakrament małżeństwa przyjmuje się w parafii narzeczonej lub narzeczonego. Gdyby jednak zaistniały jakieś warunki wskazujące na potrzebę zawarcia małżeństwa poza własną parafią, należy uzyskać licencję na ślub w innym kościele u swojego proboszcza.
- Obydwoje narzeczeni przedstawiają:
- Aktualne świadectwo chrztu świętego, tj. nie starsze niż trzy miesiące z adnotacją “do sakramentu małżeństwa”.
- Świadectwo bierzmowania (jeśli na świadectwie chrztu jest odnotowane, to wystarczy).
- dokument poświadczający ukończenie kursu przedmałżeńskiego lub co najmniej aktualne uczestniczenie w kursie przedmałżeńskim.
- Dokument poświadczający uczestnictwo w trzech spotkaniach w poradni rodzinnej.
- Dowody osobiste (do wglądu).
- Zaświadczenie z USC uprawniające do tzw. ślubu konkordatowego lub odpis aktu wcześniej zawartego kontraktu cywilnego.
- W przypadku wdowców akt zgonu poprzedniego małżonka.
- Na podstawie tych dokumentów zostanie spisany protokół przedślubny oraz zostaną wygłoszone zapowiedzi. Po wygłoszeniu zapowiedzi należy zaświadczenie o tym fakcie, dostarczyć kancelarii parafialnej.
- Po spisaniu protokołu przedślubnego należy w najbliższym czasie przystąpić do spowiedzi. Przy konfesjonale na początku spowiedzi należy zaznaczyć, że jest to spowiedź przedślubna.
- W piątek przed ślubem narzeczeni wraz ze świadkami ślubu w kancelarii parafialnej spisują akt ślubu (należy znać dane świadków tj. imiona, nazwisko, wiek, adres). Świadkiem ślubu może być osoba pełnoletnia i mająca zdolność podejmowania czynności prawnych.
- Na dzień przed ślubem należy przystąpić do spowiedzi.
- W dniu ślubu świadkowie dostarczają do zakrystii obrączki.
- W przypadku tzw. ślubu konkordatowego ksiądz przekaże nowożeńcom “Zaświadczenie o zawarciu małżeństwa”. W ciągu pięciu dni od zawarcia małżeństwa zostanie o tym powiadomiony Urząd Stanu Cywilnego. Tam też należy odebrać Akt małżeństwa (wypis z ksiąg cywilnych) do załatwiania jakichkolwiek spraw cywilnych.
Przygotowanie duchowe do małżeństwa obejmuje:
- Narzeczeni mają obowiązek odbyć co najmniej 2 spowiedzi przed zawarciem sakramentu małżeństwa i odbyć dzień skupienia w Sanktuarium w Leśnej Podlaskiej – 2 niedziela miesiąca godz. 11.30.
DEKRET dotyczący zasad liturgiczno-muzycznych celebracji sakramentu małżeństwa w Diecezji Siedleckiej
Filmowanie i robienie zdjęć podczas uroczystości ślubnej podlega przepisom liturgicznym i musi być wcześniej uzgodnione z duszpasterzem lub z Liturgiczną Służbą Ołtarza (wymagane zaświadczenie o przebytym kursie kamerzystów i fotografów wydawane przez Diecezjalną Komisję Liturgiczną.
Namaszczenie chorych
Do chorych Kapłani udają się:
- w każdy Pierwszy Piątek Miesiąca od godz. 15.00, po uprzednim zgłoszeniu chorego w kancelarii,
- w czasie rekolekcji adwentowych i wielkopostnych, po wcześniejszym zgłoszeniu chorego w zakrystii,
- trzeciego dnia rekolekcji adwentowych i wielkopostnych udzielamy Sakramentu Namaszczenia Chorych, tym osobom, które mogą dotrzeć do kościoła,
- na indywidualną prośbę, po wcześniejszym uzgodnieniu,
- w niebezpieczeństwie śmierci, o każdej porze. Należy wówczas zadzwonić (534 925 266) lub bezpośrednio przyjechać po kapłana.
Siłą na godzinę śmierci jest święte namaszczenie i wiatyk. Wiatyk — to łacińskie słowo via tecum: „na drogę z tobą”. Wiatykiem nazywamy Komunię Świętą, tę na drogę do domu Ojca, ostatnią. Towarzyszy jej wyznanie wiary składane przez chorego i szczególna modlitwa Kościoła. Bo do domu Ojca pójdzie każdy. Nie każda choroba i nie każda chwila jest tą ostatnią. Ale w każdej z tych trudnych chwil chce być z nami Jezus. Dlatego zostawił nam sakrament chorych.
W ciężkiej, zagrażającej życiu chorobie wierzący w Chrystusa przyjmuje sakrament namaszczenia chorych, który umacnia go w niesieniu krzyża cierpienia, pociesza w smutku, broni przed zwątpieniem w Bożą dobroć. Sakrament chorych udziela się żywym a nie umarłym.
Dlatego należy zadbać, by chory przyjął sakrament przed udaniem się do szpitala lub w czasie pobytu w szpitalu. Ten obowiązek spoczywa na najbliższej rodzinie. Mąż czy żona albo dzieci chorego przychodzą zgłosić pogrzeb, a na pytanie czy zmarły otrzymał sakrament namaszczenia odpowiadają: NIE. I tu często poda zaskakujące tłumaczenie: “nie chcieliśmy mamy czy taty przestraszyć”… Nie jest to na pewno postawa chrześcijańska.
Przecież kapłan przychodzący z sakramentem namaszczenia nie jest zwiastunem śmierci, lecz przychodzi umocnić chorego. Dlatego chorych z posługą prosimy zgłaszać wcześniej. W nagłych wypadkach w każdej chwili.
Choruje ktoś wśród was? Niech sprowadzi kapłanów Kościoła, by się modlili nad nim i namaścili go olejem w imię Pana. A modlitwa pełna wiary będzie dla chorego ratunkiem i Pan go podźwignie, a jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone. (Jk 5,14-16)
Sakrament namaszczenia chorych zaliczany jest do sakramentów uzdrowienia. Nie jest to sakrament – jak zwykło się go dawniej określać – „ostatniego namaszczenia”, lecz pomoc dla osoby chorej lub umierającej, dzięki której Zmartwychwstały Pan mocą swego Ducha uzdalnia wiernego do znoszenia choroby, względnie udziela łaski spokojnego przejścia do życia wiecznego. Kościół wierzy i wyznaje, że wśród siedmiu sakramentów istnieje ten jeden, specjalnie przeznaczony do umocnienia osób dotkniętych chorobą.
1. Kto może przyjęć sakrament namaszczenia chorych?
Sakrament namaszczenia chorych rodzi u niektórych katolików wiele lęków i obaw, co wynika ze świadomości, że jest to ostatnia rzecz, którą w życiu można otrzymać. Tymczasem sakramentu tego nie udziela się jedynie konającym. Może go przyjąć osoba poważnie chora, osłabiona przez wiek lub udająca się na poważną operację.
Namaszczenia nie udziela się człowiekowi, który już umarł. „Kapłan wezwany do chorego, który już umarł, niech błaga Boga, aby go uwolnił od grzechów i przyjął litościwie do swego Królestwa; namaszczenia natomiast niech nie udziela. Jeśli istnieje wątpliwość, czy chory zmarł naprawdę, może mu udzielić tego sakramentu warunkowo”.
Sakrament ten można przyjąć wielokrotnie, np. wtedy, gdy jakaś osoba wiele razy popada w poważną chorobę. A zatem kto może przyjąć ten sakrament?
- Każdy chory, jeśli choroba zagraża jego życiu, jest długotrwała lub jeśli ochrzczony jest w podeszłym wieku. Zwyczajnie jest udzielany w domu chorego w każdym czasie.
- Chore dzieci mogą otrzymać ten sakrament, jeżeli mają przynajmniej ogólną świadomość dokonujących się czynności.
- Chorzy, którzy utracili przytomność, mogą otrzymać namaszczenie, jeżeli przypuszcza się, że poprosiliby o ten sakrament.
- Jeżeli nastąpiła już śmierć biologiczna, sakramentu udzielać nie można. W tym przypadku pozostaje jedynie modlitwa za Zmarłego np. Koronka do Bożego Miłosierdzia.
- Chory nie powinien zwlekać z przyjęciem sakramentu namaszczenia do ostatniej chwili życia, w poczuciu chrześcijańskiej odpowiedzialności rodzina chorego powinna powiadomić księdza o potrzebie udzielenia tego sakramentu.
2. W jaki sposób udziela się ten sakrament?
Sakramentu tego udziela kapłan w ten sposób, że namaszczając chorych na czole i dłoniach olejami wymawia następujące słowa:
Przez to święte namaszczenie niech Pan w swoim nieskończonym miłosierdziu wspomoże ciebie łaską Ducha Świętego. Amen.
Pan, który odpuszcza ci grzechy, niech cię wybawi i łaskawie podźwignie. Amen.
3. Jakie łaski otrzymuje człowiek w sakramencie namaszczenia chorych?
Jak zostało wspomniane powyżej, sakrament chorych służy nie tylko przygotowaniu człowieka na śmierć, lecz również umacnia go w cierpieniach. „Człowiek niebezpiecznie chory potrzebuje szczególnej łaski Bożej, aby pod wpływem lęku nie upadł na duchu i podlegając pokusom nie zachwiał się w wierze. Dlatego Chrystus w sakramencie namaszczenia daje swoim wiernym, dotkniętym choroba, potężną moc i obronę”. „Sakrament ten udziela choremu łaski Ducha Świętego, która pomaga całemu człowiekowi do zbawienia, a mianowicie umacnia ufność w Bogu, uzbraja przeciw pokusom szatana i trwodze śmierci. Dzięki tej pomocy chory może nie tylko znosić dolegliwości choroby, ale także je przezwyciężać i odzyskać zdrowie, jeżeli to jest pożyteczne dla zbawienia jego duszy. Jeżeli jest to potrzebne, namaszczenie odpuszcza grzechy i staje się dopełnieniem chrześcijańskiej pokuty”.
Kościół zachęca wszystkich cierpiących, chorych i umierających, aby świadomie łączyli się z męką i śmiercią Chrystusa i w ten sposób przysparzali dobra całemu ludowi Bożemu, przyczyniając się do jego zbawienia.
4. Co należy przygotować, kiedy wzywamy kapłana do chorego?
Przed przyjściem kapłana należy przygotować stolik przykryty białym obrusem, na którym stawia się zapalone świece, krzyż, ewentualnie wodę święconą i trochę waty. Jeśli nie ma wody święconej, można użyć wody zwykłej i poprosić kapłana o jej poświęcenie. Na tak przygotowanym stoliku kładzie kapłan Najświętszy Sakrament oraz oleje.
Przez sakrament namaszczenia Chrystus umacnia cierpiącą osobę, włącza ją w tajemnicę swojej zbawczej męki i śmierci, odpuszcza jej grzechy i uświęca ją. Dzięki łasce tego sakramentu chory lub umierający człowiek zyskuje pomoc dla własnego zbawienia, a równocześnie przez swoje cierpienie i śmierć przymnaża różnych zbawczych darów całemu Kościołowi.
Kilka podpowiedzi dla rodziny chorego (Z Poradnika Ks. Piotra Gąsiora)
Przygotowanie chorego
Najważniejszy udział w niesieniu ulgi choremu mają zawsze najbliżsi. To właśnie rodzina, krewni, prawdziwi przyjaciele oraz inni, którzy z jakiegokolwiek tytułu podjęli się opieki nad chorym, mają obowiązek moralny w porę poprosić kapłana, aby przybył udzielić mu namaszczenia. Poza tym to oni winni chorego na to spotkanie przygotować.
W pierwszym rzędzie, o ile to konieczne, należy wyjaśnić, że prosząc o sakrament wcale nie sugerujemy mu, iż jego życie na ziemi już się kończy. Gdybyśmy zaś przeczuwali, iż faktycznie może i to wkrótce nastąpić, tym bardziej z miłości do bliźniego i w imię wiary w prawdę o życiu wiecznym trzeba mu ułatwić przejście z tego świata na tamten ze spokojnym sumieniem.
Oprócz serdecznej rozmowy nasza rola może wiązać się również z pomocą w zrobieniu rachunku sumienia. Czasami konieczne będzie także wspólne wzbudzenie żalu za grzechy.
Jeśli chory zażywa lekarstwa albo nawet musi częściej spożywać posiłki, trzeba go uspokoić, że w jego szczególnej sytuacji może skorzystać z dyspensy od obowiązku zachowywania godzinnego postu eucharystycznego przed planowanym przyjęciem komunii świętej.
Przygotowanie mieszkania
Przede wszystkim należy tak wszystko przygotować, aby osoba chora mogła się czuć dobrze i nie krępować z żadnego prozaicznego powodu. Pokój, gdzie leży chory, winien być wysprzątany i schludny.
Stół, na którym kapłan położy święte oleje oraz Najświętszy Sakrament Ciała Chrystusa, należy przykryć białym obrusem. Na środku, podobnie jak podczas kolędy, ustawiamy krzyż, a obok zapalamy świece.
Jeśli dysponujemy wodą święconą, wlewamy ją do naczynia i wraz z kropidłem również umieszczamy na stole, aby kapłan mógł poświęcić pokój chorego. Często duszpasterze dysponują własnym kropidłem z wodą święconą, więc nie wpadajmy w panikę, gdybyśmy o tym zapomnieli. W żadnym wypadku nie wolno do resztki wody święconej dolewać innej, na przykład z kranu, licząc, że się jakoś „samo poświęci”.
Powiadomienie kapłana
Najlepiej przyjść po kapłana osobiście. Może się jednak zdarzyć, że kapłan poprosi, aby zaczekać i towarzyszyć mu w drodze do domu chorego. Starajmy się wówczas raczej iść lub jechać w ciszy (zwłaszcza, gdy ksiądz niesie Pana Jezusa w komunii świętej). Naszym zadaniem jest wtedy wskazanie najkrótszej drogi z kościoła do miejsca pobytu chorego. Jeżeli idziemy pieszo, dobrze jest podążać nieco przed księdzem.
Zachowanie rodziny chorego w trakcie wizyty księdza
Ponieważ sakrament namaszczenia chorych ma charakter wspólnotowy, więc powinni w nim uczestniczyć wszyscy domownicy obecni w tym czasie w mieszkaniu. Dlatego też, gdy usłyszymy lub zobaczymy, że ksiądz już nadchodzi, winniśmy przerwać inne zajęcia i wyjść do drzwi na moment chrześcijańskiego powitania: „Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus. Na wieki wieków. Amen”. W sytuacji, gdy kapłan przychodzi do chorego, niosąc Pana Jezusa w komunii świętej, wszyscy na chwilę przyklękamy przynajmniej na jedno kolano.
Następnie wspólnie z księdzem przechodzimy do pokoju, gdzie oczekuje chory, i tam czynnie uczestniczymy w całym obrzędzie. Chodzi o wspólną, głośną modlitwę i wyraźne odpowiedzi na wezwania duszpasterza
Chorego pozostawiamy sam na sam z kapłanem tylko na moment spowiedzi sakramentalnej. Wychodzimy wówczas do sąsiednich pomieszczeń i pozostajemy tam w modlitewnym skupieniu (nie włączamy telewizora, komputera czy radia) aż ponownie nie zostaniemy poproszeni na ciąg dalszy sakramentu. Czas oczekiwania możemy poświęcić choćby na odmówienie Litanii w intencji chorych.
Czynności po zakończeniu obrzędów w domu chorego
Zaraz po namaszczeniu chorego ksiądz – jeśli uzna to za potrzebne – może poprosić o ciepłą wodę do umycia rąk. Na pewno dobrze jest mieć także przygotowaną szklankę z wodą, aby dać choremu do popicia, o ile ten miałby kłopoty z przełykaniem, a więc w tym wypadku ze spokojnym przyjęciem komunii świętej.
Warto zapytać księdza, jaką zadał pokutę, aby móc ją potem choremu przypomnieć, a nawet wraz z nim ją odprawić. Jeśli nie zrobiliśmy tego wcześniej, to właśnie teraz możemy dać duszpasterzowi kartkę z imieniem i nazwiskiem chorego. Wypada także zatroszczyć się o bezpieczny powrót księdza do parafii.
Gdy chory powróci do zdrowia, dobrze będzie poradzić mu, aby złożył Bogu należyte podziękowanie za otrzymaną łaskę sakramentalną na przykład przez uczestnictwo w dziękczynnej Mszy świętej. Natomiast gdyby chory nie mógł tego uczynić osobiście, zastąpmy go w tym sami. Pamiętajmy o pochwale, jaką Jezus skierował do Samarytanina, który jako jedyny z dziesięciu uzdrowionych trędowatych okazał Mu wdzięczność (por. Ewangelia św. Łukasza 17,11-19).
Modlitwy przydatne do głębokiego przeżycia sakramentu chorych
Akt żalu
Ach, żałuję za me złości
Jedynie dla Twej miłości.
Bądź miłościw mnie grzesznemu,
Dla Ciebie odpuszczam bliźniemu. (3 razy)
Litania w intencji chorych
Kyrie, elejson. Chryste, elejson. Kyrie, elejson.
Chryste, usłysz nas. Chryste, wysłuchaj nas.
Ojcze z nieba, Boże – zmiłuj się nad nami.
Synu, Odkupicielu świata, Boże
Duchu Święty, Boże
Święta Trójco, Jedyny Boże
Panie, który sam przeszedłeś przez całą trwogę i ból konania – zmiłuj się nad nami.
Panie, który przed uzdrowieniem pytałeś o wiarę
Panie, który uzdrawiałeś skruszonych w sercu
Panie, który wysłuchałeś matkę kananejską Panie, który przywróciłeś do zdrowia teściową świętego Piotra
Panie, który jednym słowem uzdrowiłeś sługę setnika
Panie, który powiedziałeś do sparaliżowanego: „Wstań i chodź”
Panie, który uzdrowiłeś kobietę dwanaście lat cierpiącą na krwotok
Panie, który chromemu od trzydziestu ośmiu lat na nowo dałeś zdolność chodzenia
Panie, który przywracałeś wzrok niewidomym od urodzenia
Panie, który sprawiłeś, że głusi znowu słyszeli
Panie, który niemym usta otwierałeś
Panie, który wyrzucałeś złe duchy, uzdrawiałeś opętanych i epileptyków
Panie, który wskrzesiłeś młodzieńca z Nain, jedynego syna wdowy
Panie, który zbudziłeś do życia córeczkę Jaira, przełożonego synagogi
Panie, który płakałeś po śmierci przyjaciela Łazarza i wyprowadziłeś go z grobu
Panie, który pytałeś o wdzięczność uzdrowionych trędowatych
Panie, który uzdrawiałeś zarówno bogatych, jak i biednych
Panie, który uzdrawiałeś zarówno Żydów, jak i pogan
Panie, który uzdrawiałeś także w szabat
Panie, którego prześladowano za Twoje uzdrowienia
Panie, który wierzącym obiecałeś zmartwychwstanie
Panie, który dałeś nam za wzór miłosiernego Samarytanina
Panie, który nade wszystko pragniesz uzdrowienia naszego ducha
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie,
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie,
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.
Módlmy się:
Boże Ojcze, Twój Syn dźwigał nasze boleści i objawił nam tajemnicę wartości cierpienia, wysłuchaj prośby za naszych chorych braci i siostry, aby pamiętali, że należą do grona tych, którym Ewangelia obiecuje pociechę, i czuli się zjednoczeni z Chrystusem cierpiącym za zbawienie świata. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
Nauczanie Kościoła Katolickiego na temat Eucharystii:
Katechizm Kościoła Katolickiego pkt. 1499-1532.
Obowiązujące normy prawne:
Kodeks Prawa Kanonicznego kan. 998-1007.
Pogrzeb
Prośba o pogrzeb katolicki powinna być potwierdzeniem woli zmarłego, że zarówno za życia jak i po śmierci pragnął być zjednoczony z Bogiem.
Zgłoszenia powinna dokonać osoba blisko spokrewniona z osobą zmarłą, mogąca decydować również o miejscu pochówku.
Godziny otwarcia Kancelarii Parafialnej oraz numery telefonów w zakładce Parafia/Kancelaria Parafialna
KANCELARIA ZARZĄDU CMENTARZA
Telefon Kancelarii Zarządu Cmentarza – 730 787 130
Telefon Opiekuna Cmentarza – 730 737 060
.
Przy zgłoszeniu należy dostarczyć następujące dokumenty:
- kartę zgonu potwierdzoną przez Urząd Stanu Cywilnego
- zaświadczenie o przyjęciu przed śmiercią sakramentów spowiedzi, komunii i namaszczenia (jeżeli zmarły przebywał w szpitalu lub hospicjum)
- zgoda parafii miejsca zamieszkania zmarłego na pogrzeb w innej parafii (nie dotyczy zmarłych zamieszkałych na terenie naszej parafii).
Liturgia pogrzebu ma ścisły związek z przeżyciami wiernych. Jej celem jest nie tylko modlitwa za zmarłego, lecz także obudzenie wiary i nadziei członków jego rodziny i uczestników pogrzebu. Modlitwa, a zwłaszcza pełne uczestnictwo we Mszy św. pogrzebowej (przyjęcie Komunii św.) jest najcenniejszym darem dla zmarłego. Także po pogrzebie należy zmarłym zapewnić stałą pomoc modlitewną polecając ich Miłosierdziu Bożemu.
Prawo do pogrzebu kościelnego mają wszyscy wierni i katechumeni (kan. 1183 KPK). Konferencja Episkopatu Polski, adoptując odnowione obrzędy pogrzebu do warunków polskich, zezwoliła ponadto na katolicki pogrzeb dzieci, które zmarły przed chrztem. Jeżeli rodzice proszą o taki pogrzeb, nie należy odmawiać, nie tylko ze względu na ich odczucia, ale i z racji głoszonej przez Kościół sakralnej wartości ludzkiego życia. Proponując jedną stację podczas pogrzebu takiego dziecka należy wybrać „stację przy grobie”, aby rodzice katoliccy tym pełniej odczuli towarzyszenie Kościoła w ich cierpieniu.
Tym, którzy wybrali spalenie swoich zwłok, należy udzielić chrześcijańskiego pogrzebu, chyba, że z całą pewnością wiadomo, iż podjęli oni tę decyzję z motywów przeciwnych zasadom wiary chrześcijańskiej (por. kan. 1184, §2 KPK). W takiej sytuacji trzeba jednak wyeliminować niebezpieczeństwo zgorszenia ze strony wiernych. W katechezie wypada zasygnalizować, że Kościół wyżej ceni zwyczaj grzebania zwłok, aniżeli ich kremację, przede wszystkim z uwagi na fakt, iż sam Chrystus po swojej śmierci został pogrzebany.
Według powszechnego zdania psychiatrów samobójcy nie są w pełni odpowiedzialni za swój czyn. Dlatego nie odmawia się im pogrzebu katolickiego, jeżeli w ciągu życia okazywali przywiązanie do wiary i Kościoła. Uczestnikom takiego pogrzebu należy wyjaśnić sytuację. Jeżeli zachodzi poważna wątpliwość należy zwrócić się do Biskupa miejsca. Samobójcę, który przed zamachem na własne życie dawał zgorszenie, należy traktować jako jawnego grzesznika. W razie wątpliwości duszpasterz powinien zwrócić się o radę do biskupa. Uczestnikom pogrzebu należy wyjaśnić powody podjętej decyzji. W wypadkach wątpliwych (nagła śmierć, śmierć na skutek alkoholizmu lub narkomanii) nie należy odmawiać posługi religijnej nad grobem pamiętając, że zmarły stanął już na sądzie Bożym, a modlitwa za żywych i umarłych może być źródłem pociechy dla żyjących, a nawet początkiem nawrócenia. Szczegółowe wypadki pozostawia się do osądzenia roztropności proboszcza. W wypadkach szczególnych trudności proboszcz winien odnieść się do biskupa diecezjalnego, do którego decyzji należy się dostosować (por. kan. 1184 KPK).
Nie mają prawa do kościelnego pogrzebu: notoryczni apostaci, heretycy i schizmatycy, osoby, które wybrały spalenie ciała z motywów przeciwnych chrześcijańskiej wierze i jawni grzesznicy (kan. 1184 § 1 KPK). W wyżej wymienionych przypadkach możliwy byłby pogrzeb katolicki, gdyby te osoby wyraziły przed śmiercią jakiś akt skruchy, np. prośbę o kapłana, ucałowanie krzyża, akt żalu. O znakach nawrócenia może poświadczyć nawet jedna osoba, jeżeli jest wiarygodna. Duszpasterze niech w takich wypadkach wyjaśnią wiernym, dlaczego jest pogrzeb, aby uniknąć w ten sposób zgorszenia oraz niepokoju w parafii. Gdy słusznie odmawia się pogrzebu kościelnego, tam też odmawia się i Mszy św. pogrzebowej (kan. 1185 KPK).
Podczas ceremonii pogrzebowych stanowczo należy unikać wygłaszania mów pochwalnych na cześć zmarłego. Ważne szczegóły z jego życia mogą być wspomniane jedynie w kontekście rozważanego Słowa Bożego, jako modlitwy dziękczynienia składanego Bogu. Słowa, które celebrans kieruje do wiernych podczas pogrzebu muszą być zgodne z rzeczywistą sytuacją. Duszpasterz powinien tę sytuację znać i ewentualnie dokładnie poinformować o niej innego kapłana; który będzie przewodniczył obrzędom pogrzebu. Jeżeli jest taki zwyczaj, krewni lub bliscy znajomi zmarłego mogą wygłosić nad grobem słowo pożegnania.
